*Inilah hasil kerja yang paling buruk*
Hari ni merupakan last day for East Coast Sports Carnival.Dan malam ni we have our closing ceremony at KGRP.Alhamdulillah, hampir dua bulan saya menimba ilmu dalam bidang ni. Tadi dah ckp ngan En Ambok-bos saya- pasal job baru.
Bos: Better offer ke?
Me: yup.
Bos:Emm, kalo better offer baik pegi je.. kat sini pun bla bla bla....
Me: Baiklah
But, honestly, rasa macam sayang nak tinggal SRC. Bila imbas balik dulu saya banyak nangis, meraung2 pagi2 tak nak pegi keje (karut nih), nightmare mlm2 sbb keje, convener2 game yang sweet dan baik2, saya rasa super sayang nak tinggalkan team nih. Tapi saya rasa diorang mesti suruh saya blah cepat2 sbb saya tak reti buat keje, cengeng plak tuh...haha.YEKE?
Daripada pengamatan saya, terutama bila saya pegi tgk Skuasy dan volleyball, diorang ada semangat grouping yang amat amat kuat. Biarpun ada yang tak mencapai kemenangan, saya terasa sayu bila tgk semangat antara kumpulan tu. Tambah lagi dgn adanya pasukan cheer lagi lah saya rasa haru. Contohnya, bila saya tgk Skuasy tempoh hari. Saya rasa nak nangis je bila tgk Ooi Zhon Wei kalah. Saya tahu dia mendukung harapan EXPRO untuk menang. Then, bila last person main, pun tak dapat score, kuar dari court and say "SORRY GUYS", rasa sangat sayu. Saya tahu mereka dah buat yang terbaik. Kalah menang tu rezeki lah..
Sebelum ni, suratkhabar bahagian belakang (SUKAN) langsung saya skip. Sebab saya rasa dunia mereka yang bergelar atlet jauh dari dunia saya. Saya bukan benci, tapi saya tak minat dan saya selalu pelik knpa org suka sukan. Tapi bila bos bagi peluang untuk saya join SRC nih, saya dah dapat rasa, kalau tgk berita pasal badminton, volleyball, skuasy, langsung tak jadi masalah. Dlm hati berkata 'oh, my field'..
Alhamdulillah, saya diberi nikmat rasa sayang kepada SRC. Saya rasa terhutang budi pada Kak Zura yang banyak bagi tunjuk ajar. Saya tak tahu lah Kak Zura fed up ke tak bagi tunjuk ajar kat saya.hehe. Thank You so much Kak... luv u!
Dan nak wish thanks juga pada bos, panjang, Fallah (takut tgk dia), Kus, Hasbi (tolong sy buat memo) dan ramai lagi.... sedih ni sedih...
Nway, guys, this is not farewell entry... ade lagi pas ni..hahaha
daaaaa~
Bos: Better offer ke?
Me: yup.
Bos:Emm, kalo better offer baik pegi je.. kat sini pun bla bla bla....
Me: Baiklah
Daripada pengamatan saya, terutama bila saya pegi tgk Skuasy dan volleyball, diorang ada semangat grouping yang amat amat kuat. Biarpun ada yang tak mencapai kemenangan, saya terasa sayu bila tgk semangat antara kumpulan tu. Tambah lagi dgn adanya pasukan cheer lagi lah saya rasa haru. Contohnya, bila saya tgk Skuasy tempoh hari. Saya rasa nak nangis je bila tgk Ooi Zhon Wei kalah. Saya tahu dia mendukung harapan EXPRO untuk menang. Then, bila last person main, pun tak dapat score, kuar dari court and say "SORRY GUYS", rasa sangat sayu. Saya tahu mereka dah buat yang terbaik. Kalah menang tu rezeki lah..
Sebelum ni, suratkhabar bahagian belakang (SUKAN) langsung saya skip. Sebab saya rasa dunia mereka yang bergelar atlet jauh dari dunia saya. Saya bukan benci, tapi saya tak minat dan saya selalu pelik knpa org suka sukan. Tapi bila bos bagi peluang untuk saya join SRC nih, saya dah dapat rasa, kalau tgk berita pasal badminton, volleyball, skuasy, langsung tak jadi masalah. Dlm hati berkata 'oh, my field'..
Alhamdulillah, saya diberi nikmat rasa sayang kepada SRC. Saya rasa terhutang budi pada Kak Zura yang banyak bagi tunjuk ajar. Saya tak tahu lah Kak Zura fed up ke tak bagi tunjuk ajar kat saya.hehe. Thank You so much Kak... luv u!
Dan nak wish thanks juga pada bos, panjang, Fallah (takut tgk dia), Kus, Hasbi (tolong sy buat memo) dan ramai lagi.... sedih ni sedih...
Nway, guys, this is not farewell entry... ade lagi pas ni..hahaha
daaaaa~
No comments:
Post a Comment